"สนามพระ" (สนามพระเครื่อง) ใหญ่ไร้พรมแดน
"สนาม"มักมีไว้ให้เล่นอะไรหนุกๆ เหนื่อยๆ ตั้งแต่สนามบอล-บาสฯ-ม้า-มวย ฯลฯ จนถึง "สนามพระ" ที่มี "พระ" ไว้ให้ "เล่น" อยากรู้ว่าสนามนี้อยู่ไหน ไม่ให้เสียเวลา เราจะ...ตามไปดู!
สนามพระเครื่อง : แหล่งรวมร้านค้าที่ทำการซื้อ-ขายพระเครื่อง ในอดีต...การซื้อ-ขายพระเครื่องอย่างจริงจังยังไม่เกิด แผง-ร้าน-ตู้-ตลาดพระจึง ยังไม่มี ผู้คนสนทนาส่องพระกันตามบ้าน-ร้านกาแฟ ประมาณปี 2495 "สนามพระ" จึงปรากฏ-ประกอบร่างกลางกทม. ....แถวเกาะรัตนโกสินทร์ ทีละน้อย-ทีละยุค แบ่งให้สนุกได้ 4 ช่วงบรรยากาศ
1.ยุคบุกเบิก (พ.ศ. 2495-2505) จากการค้นคว้าสอบถามให้การตรง กันว่า สนามแรกของนักส่องระดับรากหญ้า สถาปนาอยู่รายรอบสนามหลวง เมื่อรวมตัวเกะกะมากเข้า ก็ขยับไปอยู่ใต้ถุนศาลอาญา ใกล้ๆ กันย่านนั้น... ข้าราชการ-ขาใหญ่และผู้ดี จะนั่งจิบโกปี๊ขลุกคุย-ส่อง-แลกเปลี่ยนพระกันในร้านกาแฟเพิงสังกะสีของคุณตา "มหาผัน" เรียกโก้ๆ ล้อกันฮาๆ ว่า "บาร์มหาผัน" อีกที่-ที่ตีคู่กันมา คือ ร้านถ่ายรูปพระเครื่องฯ "โมนาลิซ่า" ของ อ.ประชุม กาญจนวัฒน์
2.ยุคตักกศิลา (พ.ศ.2506-ปัจจุบัน) จากยุคแรกเริ่มก็เพิ่มความนิยม พอจอแจจนรกศาล เทศบาลสมัยนั้น จึงจัดหาที่ให้ใหม่ ซมซานข้ามฝั่งไปอยู่รอบอนุสาวรีย์ วัดมหาธาตุ ใกล้มหา"ลัยธรรมศาสตร์ อยู่ด้านนอกแป๊บเดียว ก็กระดึ๊บๆ เข้าไปด้านใน วุ่นวาย-ได้ใจ ก่อความเสียหายให้กับวัด ถึงขั้นมีเรื่องมีราว จึงจำใจย้ายอีกครั้ง คราวนี้แยกวงเป็น 2 สนาม ที่แรกบริเวณลานจอดรถรอบวัดราชนัดดา อีกที่...พัฒนาตลาดร้างท่าพระจันทร์ ปรับแนวจากขายผักมา...ขายพระ! ล่วงมาพ.ศ.นี้...ท่าพระจันทร์ยังคงมีมนต์ขลัง เป็นสนามพระเครื่องชื่อดัง เป็นตักกศิลาของวงการ
3.ยุคขึ้นห้าง (พ.ศ.2533-ปัจจุบัน) แล้วก็เกิดการพัฒนาตามระบอบทุนนิยม ร้านขายปลีกทยอยย่อยสลาย กลายเป็นร้านค้าเครือข่ายบรรษัทลงทุนข้ามชาติ กวาดลูกค้าเข้าห้าง-ร้านสะดวกซื้อ ทันสมัย ติดแอร์เย็นฉ่ำ ชิลกว่าห้องแถวแบกะดิน...แยะ ของบนแผงจะดูแพง ถ้าจัดแสดงบนชั้น-ตามตู้ ดูหรู-ดูดี มีราคากว่าเดิม...เยอะ สินค้าจึงพาเหรดอัพเกรดเป็นของห้าง พระเครื่องของเราก็ตามติดมาไม่ห่าง เริ่มต้นยกระดับวงการกันที่ห้างพันธุ์ทิพย์ ประตูน้ำ ย้ายไป-มาจนปักหลักที่พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน พระเครื่องมหาศาลรวมองค์อยู่ที่นี่! สนามห้างผุดตามแห่อีกหลายแห่ง หนึ่งแหล่งที่หรูหรา คือบริเวณพลาซ่าของโรงแรมมณเฑียร สนามไฮโซยามบ่าย ถึงค่ำ ขาประจำล้วน ขาใหญ่...ไม่จน!
4.ยุคอินเตอร์เน็ต (พ.ศ.2543-ปัจจุบัน) เมื่อถึงยุคไร้พรมแดน คนแสนล้าน ต่อติดชิดใกล้ในโลกไซเบอร์ ร้านที่เคยกว้างขวางร้อย-พันตารางเมตร เหลืออาณาเขตเท่ากับ "ศูนย์" SME-SML กันได้ด้วยระบบ On-line เงินทำให้คนเข้าใจอะไรง่ายขึ้น วงการพระก็อินเทรนด์ คิดเป็น-ทำไวไม่น้อยหน้า กำเนิดสนามพระแบบ "ดอตคอม" พร้อมให้ shop เต็มที่ 24 ช.ม. ไม่ต้องไปเช่าพระในสนามให้เมื่อยตุ้ม แค่นิ้วนุ่มๆ เคาะคีย์บอร์ดและคลิกเมาส์ สนามพระก็ Delivery...ถึงบ้าน!
โลกเปลี่ยนไปขนาดนี้ วงการพระ ตลาดพระเครื่อง ก็เปลี่ยนไปขนาดนั้น แต่ธรรมะแห่งองค์พระศาสดาท่าน ไม่เคยเปลี่ยน สองพันห้าร้อยกว่าปียังสอนย้ำให้ทำดี จึงกราบเรียนท่านสาธุชน อย่าเอาแต่ส่อง...จนลืมสวด อย่าเอาแต่สะสม...จนลืมให้ อย่าเอาแต่สนใจเรื่องมูลค่า...จนลืมว่าศีล-ภาวนาต้องปฏิบัติ พระเครื่องอยู่ในสนาม แต่พระจริงอยู่ในวัด... นมัสการบ้างนะโยม!
"สนาม"มักมีไว้ให้เล่นอะไรหนุกๆ เหนื่อยๆ ตั้งแต่สนามบอล-บาสฯ-ม้า-มวย ฯลฯ จนถึง "สนามพระ" ที่มี "พระ" ไว้ให้ "เล่น" อยากรู้ว่าสนามนี้อยู่ไหน ไม่ให้เสียเวลา เราจะ...ตามไปดู!
สนามพระเครื่อง : แหล่งรวมร้านค้าที่ทำการซื้อ-ขายพระเครื่อง ในอดีต...การซื้อ-ขายพระเครื่องอย่างจริงจังยังไม่เกิด แผง-ร้าน-ตู้-ตลาดพระจึง ยังไม่มี ผู้คนสนทนาส่องพระกันตามบ้าน-ร้านกาแฟ ประมาณปี 2495 "สนามพระ" จึงปรากฏ-ประกอบร่างกลางกทม. ....แถวเกาะรัตนโกสินทร์ ทีละน้อย-ทีละยุค แบ่งให้สนุกได้ 4 ช่วงบรรยากาศ
1.ยุคบุกเบิก (พ.ศ. 2495-2505) จากการค้นคว้าสอบถามให้การตรง กันว่า สนามแรกของนักส่องระดับรากหญ้า สถาปนาอยู่รายรอบสนามหลวง เมื่อรวมตัวเกะกะมากเข้า ก็ขยับไปอยู่ใต้ถุนศาลอาญา ใกล้ๆ กันย่านนั้น... ข้าราชการ-ขาใหญ่และผู้ดี จะนั่งจิบโกปี๊ขลุกคุย-ส่อง-แลกเปลี่ยนพระกันในร้านกาแฟเพิงสังกะสีของคุณตา "มหาผัน" เรียกโก้ๆ ล้อกันฮาๆ ว่า "บาร์มหาผัน" อีกที่-ที่ตีคู่กันมา คือ ร้านถ่ายรูปพระเครื่องฯ "โมนาลิซ่า" ของ อ.ประชุม กาญจนวัฒน์
2.ยุคตักกศิลา (พ.ศ.2506-ปัจจุบัน) จากยุคแรกเริ่มก็เพิ่มความนิยม พอจอแจจนรกศาล เทศบาลสมัยนั้น จึงจัดหาที่ให้ใหม่ ซมซานข้ามฝั่งไปอยู่รอบอนุสาวรีย์ วัดมหาธาตุ ใกล้มหา"ลัยธรรมศาสตร์ อยู่ด้านนอกแป๊บเดียว ก็กระดึ๊บๆ เข้าไปด้านใน วุ่นวาย-ได้ใจ ก่อความเสียหายให้กับวัด ถึงขั้นมีเรื่องมีราว จึงจำใจย้ายอีกครั้ง คราวนี้แยกวงเป็น 2 สนาม ที่แรกบริเวณลานจอดรถรอบวัดราชนัดดา อีกที่...พัฒนาตลาดร้างท่าพระจันทร์ ปรับแนวจากขายผักมา...ขายพระ! ล่วงมาพ.ศ.นี้...ท่าพระจันทร์ยังคงมีมนต์ขลัง เป็นสนามพระเครื่องชื่อดัง เป็นตักกศิลาของวงการ
3.ยุคขึ้นห้าง (พ.ศ.2533-ปัจจุบัน) แล้วก็เกิดการพัฒนาตามระบอบทุนนิยม ร้านขายปลีกทยอยย่อยสลาย กลายเป็นร้านค้าเครือข่ายบรรษัทลงทุนข้ามชาติ กวาดลูกค้าเข้าห้าง-ร้านสะดวกซื้อ ทันสมัย ติดแอร์เย็นฉ่ำ ชิลกว่าห้องแถวแบกะดิน...แยะ ของบนแผงจะดูแพง ถ้าจัดแสดงบนชั้น-ตามตู้ ดูหรู-ดูดี มีราคากว่าเดิม...เยอะ สินค้าจึงพาเหรดอัพเกรดเป็นของห้าง พระเครื่องของเราก็ตามติดมาไม่ห่าง เริ่มต้นยกระดับวงการกันที่ห้างพันธุ์ทิพย์ ประตูน้ำ ย้ายไป-มาจนปักหลักที่พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน พระเครื่องมหาศาลรวมองค์อยู่ที่นี่! สนามห้างผุดตามแห่อีกหลายแห่ง หนึ่งแหล่งที่หรูหรา คือบริเวณพลาซ่าของโรงแรมมณเฑียร สนามไฮโซยามบ่าย ถึงค่ำ ขาประจำล้วน ขาใหญ่...ไม่จน!
4.ยุคอินเตอร์เน็ต (พ.ศ.2543-ปัจจุบัน) เมื่อถึงยุคไร้พรมแดน คนแสนล้าน ต่อติดชิดใกล้ในโลกไซเบอร์ ร้านที่เคยกว้างขวางร้อย-พันตารางเมตร เหลืออาณาเขตเท่ากับ "ศูนย์" SME-SML กันได้ด้วยระบบ On-line เงินทำให้คนเข้าใจอะไรง่ายขึ้น วงการพระก็อินเทรนด์ คิดเป็น-ทำไวไม่น้อยหน้า กำเนิดสนามพระแบบ "ดอตคอม" พร้อมให้ shop เต็มที่ 24 ช.ม. ไม่ต้องไปเช่าพระในสนามให้เมื่อยตุ้ม แค่นิ้วนุ่มๆ เคาะคีย์บอร์ดและคลิกเมาส์ สนามพระก็ Delivery...ถึงบ้าน!
โลกเปลี่ยนไปขนาดนี้ วงการพระ ตลาดพระเครื่อง ก็เปลี่ยนไปขนาดนั้น แต่ธรรมะแห่งองค์พระศาสดาท่าน ไม่เคยเปลี่ยน สองพันห้าร้อยกว่าปียังสอนย้ำให้ทำดี จึงกราบเรียนท่านสาธุชน อย่าเอาแต่ส่อง...จนลืมสวด อย่าเอาแต่สะสม...จนลืมให้ อย่าเอาแต่สนใจเรื่องมูลค่า...จนลืมว่าศีล-ภาวนาต้องปฏิบัติ พระเครื่องอยู่ในสนาม แต่พระจริงอยู่ในวัด... นมัสการบ้างนะโยม!
สนามพระ